Duvarlar var zihnimde
Yorgun ruhum sürüklenir sessizce
Gönlümdeki engin denizde
Boğuluyor sesim duygularımla birlikte
Bilmiyorum daha kaç gün batacak
Gözlerim ufukta çaresizce arar benliğimi
Sanıyorum bu çaresizliği, yalnız ölüm sonlandıracak
Baharım uzaklarda kaldı, ne zaman tan atacak?
Şimdi çok uzaklardayım belki, olmayı düşlediğim yerden
Affedin dalgınlığımı, hepsi çok düşünmekten
Çünkü yaşam usulca çekiliyor gözlerimden
Tüm bu kahır, önümü göremediğimden.
Yaşamış olmak ne kadar zor!
Sırat köprüsünde bile her şeyi hayra yor
Umutlar tükendi artık, bak bitti yol
Acaba karanlığın ucunda ne bekliyor?
Ufukları özler hala gözlerim
Batan günün doğmayışına bu hasretim
Çok zaman olmuş, ben benden gittim
Bir tanem, seni ölümde bile severdim
Herkesten önce varılmaza gitmeseydin.
Kayıt Tarihi : 8.2.2024 23:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!