Seninle olmaz biliyorum.
Hayal kurulmaz.
Gelecek diye beklenmez.
O kapı hiç çalmaz.
Geceler bitmez.
Uyku gelmez.
Seninle olmaz artık biliyorum.
Kapının önünden geçmez.
Yaralar iyileşmez.
Gözyaşları dinmez.
Seninle olmaz artık biliyorum.
Yuva kurulmaz.
Birlikte uyanılmaz.
Mutlu hiç olunmaz.
Biz seninle olabilseydik eğer,
Ne başkalarıyla mutlu olmaya çalışırdık, ne başkalarını sevmeye.
Ne yaşamaktan bu kadar nefret ederdik, ne de can atardık ölmeye.
Biz seninle olabilseydik eğer,
Başkalarının çocuklarını severken içimiz burkulmaz,
Kuramadığımız yuvanın burukluğunu yaşamazdık.
Neydi bu kadar imkansız olan?
Biz neyin mücadelesini veremedik?
Hangi zorluğa yenildik?
Bir ölünün geri dönülmezliği,
Bir mahkumun ömür boyu üzerine yapışan suçluluğu,
Bir hayalin kırıklığı üzerimize doğum lekesi gibi yapışmak zorunda mıydı?
Ne yazık ki,
Biz seninle hayal bile kuramıyoruz ki, yuva kuralım.
Kayıt Tarihi : 8.7.2013 22:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!