Bir bilsen
nasılda kemirmişti beynimi ,
ilk günlerde seni görmek ,
bir fikrimin olmaması
hüznünü yaşamak ,
Seni düşünürken ...
Oysa, tadı sabah uykusuydu
düşünürken seni, gülüşlerinde,
kalkamamak gamzelerinden.
Karmaşık
başka hayatların da olduğunu
anlamak,
Ve
hapsolmaktı sana,
Yılankale'de
gökyüzüne bakmak,
Tanımadığım yüzlerdeki ,
gözlerin anlamsızlığıydı,
bu kalabalık...
Kum tanesi kadar
küçük olma hissi
Ya da günlerin ve zamanın akışını ayarlayamamaktı,
huzursuzluğumun aklında...
Hiç olmayacak mevzulara dalmaktı,
şizofren diyaloglar kurmak
iki benlikte,
bir sen ,bir de ben olmaktı ...
Seni düşünmek aslında,
Yağmurun verdiği ev huzuru
duygusuyla...
İnce bir ait olma hissi
olamamaktı,
Anı yaşarken,
geleceğin
iç burukluğu ...
Aynı anda,
farklı yerlerde ,
hayal kırıklığı yaşamaktı...
Seninle olmak ve olamamak...
Kayıt Tarihi : 3.10.2020 12:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevginin paradoksu
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!