Sensizliğin saati vurdu yine bedenime
Geldi çöktü sensizliğin karanlığı
Seveceksin ihtimali ve gözlerin...
Aldı götürdü uzak diyarlara ihtimalli, ihtimalsiz...
Karanlığı yırtıpta gözlerini görebilmek...
Sevda ırmağında ceylanlarla su içebilmek..
Ve belkide kalmadan gitmeden sevebilmek..
Sen ve düşüncemle mümkünmü..?
Her seferinde acı çekermiş yanlızlığım
Ve her seferinde düşünmekten seni..
Sadece görünürmüş yaşam..
Dibine batmadan dünyanın...
Düşüncelerimde sensizim ve yoksulum..
Sevmeyi öğrendim sende...19 yaşında
Ve 19 sene bağlanmışım düğümüne..
Karanlığın gölgesinde..
Artık vakti geldi karanlıktan çıkmak..
Acımadan gözlerimi açabilmek..
Seni düşünmek,
Sana varmak,
Ve seninle olabilmek
Artık vakti geldi...
Kayıt Tarihi : 10.3.2006 18:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!