Seninle Mutlu Olmaktan Korkuyorum

"Ben seninle mutlu olmaktan korkuyorum," dedi içimde yankılanan bir ses. Bu korku, yüreğimin en derinlerinde saklanan karanlık bir gölge gibi peşimi bırakmıyordu. Bir güvercin kanadının hafifliğiyle gelen mutluluğun ağırlığı altında ezileceğimi hissediyordum.

Seninle geçirdiğim her an, içimde büyüyen bir bahar gibi filizleniyor, ancak aynı zamanda bir fırtınanın öncesindeki sessizliğin gerginliğiyle doluyordu. Gözlerinin içine baktığımda, dünyanın tüm renkleri bir araya gelip bir şiir oluşturuyor, fakat bu şiir tamamlanamadan bir korku mısrasına dönüşüyordu.

Kalbimin kapılarını açmak, seninle bir yolculuğa çıkmak demekti. Ancak bu yolculuk, haritasız bir denizde, pusulasız bir gemide savrulmak gibiydi. Mutluluk, seninle anlam kazanıyordu ama aynı zamanda derin bir boşluğa düşme korkusunu da beraberinde getiriyordu.

Seninle güldüğümde, kahkahalarımız gökyüzüne yükselip yıldızlara karışıyor, ama her yıldızın birer gözyaşı olduğunu biliyordum. Bir gün, bu yıldızların düşüp karanlığı yeniden saracağını düşünmek, içimdeki huzuru delip geçiyordu.

"Ben seninle mutlu olmaktan korkuyorum," çünkü bu mutluluğun sonu yoktu. Uçurumun kenarında, düşmekten korkan bir kuş gibi, kanatlarımı açıp sana doğru süzülmek istiyordum. Ancak biliyordum ki, bir gün bu rüya sona erecek ve ben yeniden yalnızlığın soğuk kollarına düşecektim.

Belki de, mutlu olmaktan korkmak, sevginin ne kadar derin ve gerçek olduğunu anlamaktan geçiyordu. Seninle mutlu olmanın anlamı, tüm korkuları aşmak ve sevgiyi kucaklamak demekti. Ama yine de, bu korku içimde bir yerlerde sessizce büyümeye devam ediyordu.

"Ben seninle mutlu olmaktan korkuyorum," çünkü biliyorum ki, bir gün bu mutluluk, en derin yaralarımızı açığa çıkaracak ve bizi kendi gölgelerimizle yüzleşmeye zorlayacak. Ama belki de, bu korku, sevgimizin ne kadar güçlü olduğunu gösteren bir işaretti.

Düşüncelerimden kaçmak için gökyüzüne bakıyorum. Yıldızların ışıltısında senin gözlerinin parıltısını arıyorum. Ayın sessiz ışığında, seninle geçirdiğimiz gecelerin hatıralarını buluyorum. Ancak bu ışıklar, içimdeki karanlığı tamamen aydınlatamıyor. Çünkü seninle mutlu olmanın korkusu, kalbimin en derinlerinde kök salmış durumda.

Ve ben, her gün, bu korkunun ötesine geçmeye çalışıyorum. Seninle mutlu olmanın anlamını, bu korkunun derinliklerinde arıyorum. Çünkü biliyorum ki, gerçek mutluluk, korkularımızı aşmaktan geçiyor. Ve belki de, bu yolculuğun sonunda, seni ve kendimi yeniden bulacağım.