Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
gözlerden gönleköprü kurulur yürek ise seda mermisiyle vurulur p özlene takılrde gider sevgilinin ardında yürek hep onda kalır ne güze anlatılımı sevda saf duru yalın ve tertemiz duyg kutluyorum
izninizle...
Yüreğim Kan Ağlıyor
Niye gözümde yaş yok;
Yüreğim kan ağlıyor...!
Benim bağrımda taş yok;
Yüreğim kan ağlıyor...
Bilirsin ağlamam ben,
Her zaman çağlamam ben,
Gönlümü dağlamam ben;
Yok gözümde bir damla,
Yüreğim kan ağlıyor...
Ne yalnız, ne çoklukta;
Ne varlık, ne yoklukta;
Ne açlık, ne toklukta;
Bilirsin ağlamam ben,
Her zaman çağlamam ben,
Gönlümü dağlamam ben;
Yok gözümde bir damla,
Yüreğim kan ağlıyor...
Sevsem de, ayrılsam da;
Bağlansam, darılsam da;
Gülsem de, kırılsam da;
Bilirsin ağlamam ben,
Her zaman çağlamam ben,
Gönlümü dağlamam ben;
Yok gözümde bir damla,
Yüreğim kan ağlıyor...
Gitsen de, geleceksin,
Bakacak, güleceksin,
Anlayıp, bileceksin;
Bilirsin ağlamam ben,
Her zaman çağlamam ben,
Gönlümü dağlamam ben;
Yok gözümde bir damla,
Yüreğim kan ağlıyor...
Günlerin geçer, kabul;
Dökülür takvim pul-pul;
Ayıptır, tamam, fakat;
Damlalar iner yol-yol;
Bilirsin ağlamam ben,
Her zaman çağlamam ben,
Gönlümü dağlamam ben;
Yok gözümde bir damla,
Yüreğim kan ağlıyor...
Erdal Sayıl
Kutlarım.
Seninle kaldı yüreğim,,mısrası anlam olarak yüreğin ayrı bir eşya gibi anlaşılıyor oysa ,,sende kaldı yüreğim,,olsa bence anlam olarak daha hoş olacak siz bilirsiniz ya
ayrıca her mısra sonunda virgül konmuş soru işareti gelecek yerede virgül konulmuş ya hıc koyma yada imlaları yerli yerinde olmalı birinci dörtlükde kafiye uyumu yok ama yürek sesini anlatmışssın cok güzel bir şekilde kutlarım sevgilerimle
selami
Sevgim, özlemlerim sensin,
Sen aldığım her nefessin,
Ruhum seninle dinlensin,
Seninle kaldı yüreğim...
...
SENDE KALDI YÜREĞİM..ŞİİRİM, DÜN'ÜM..
kutlarım sayın Nizam
en çok bu şiirini beğendim kalemin daim olsun sevgiker saygılar..
Başarılarınızın devamını diliyorum
yüreğinize sağlık, kutlarım.
dilek hanım şiir anlatımı akışı ve konusu vede işlenişi nakış nakış insanın yüreğini dokuyor utlarım
şiir hayatınızda ve yaşamda daima başarılı günler sizinle olsun
Bugün şiirlerinizin içinde yakaladığım ikinci güfte bu... Melodik mısralarda kısa ama coşkulu anlatılmış duygular.. Var olun yürek sesinizle... Kutluyorum..
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta