Bir tufan koptu içimin en dingininde
Sarstı her yeri dağıttı serinliğinde
Daha neydi olan anlayamadan
Buldum gönlümü birden gönlünde
Ellerimle inşa ettiğim kalelerim yıkıldı birer birer
Var mı böyle söyleyin muzaffer bir er...
Müdafaa etmek şöyle dursun !..
Beyaz bayrak çektiren aşık bir nefer.
Önceleri toz kapladı unuttuğum yüreğimi
Sonrasında temizledi esen yeli
Artık manzaram daha berrak...
Etrafımı papatyalar sardı hem de ak ak...
Seviyor, sevmiyor mu diye sormaya var mı hacet
Sevenin sevgisi gönülden nihayet
Bıraktım papatyaları yazık onca eziyet
Ellerine koydum gönlümü bu gönüllü teslimiyet
Al beni fırtınada savrulayım
Götür diyarında son bulayım
Kuru yaprak misali yoluna düşeyim
Yeter ki bir ömür sende kalayım...
Kayıt Tarihi : 17.10.2022 02:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!