Seninle, İstanbul Şiiri - Arda Yiğit

Eşsiz güzelliğinle ederken sen naz,
Arkanda öyle bir manzara boğaz.

Hafiften kulağa çalan martı sesi,
Ardımızda yeni açmış gül bahçesi,

Her zerremiz ısınır hülyada aşka,
Kurtuluş yoktur burada aşktan başka!

Bir ışık parlar karşında, uzaklarda.
Savruluruz senle esen her rüzgarda.

Çekerken içe azar azar seni ben,
Son dileğimsin artık bu gecelerden!

Ne güzel duruyor yanında kız kulesi,
Sanki İstanbul, aşkın tek hazinesi...

Ruh-u revanım! Bıraktım artık hüznü,
Acı çeken gönlün, o masum yükünü...

Yolumuz düşerken aynı meyhaneye,
Bak karşındaki şu deli divaneye.

Almışsın sen tüm İstanbul'u ardına,
Marmara ve ben pek yakışır yanına!..

Gezerken tüm Kadıköy'ü adım adım,
Ben seni içimde, neşeyle yaşadım.

Bu soğukta üşürken, o yaman hazan,
Hızlandı ilk defa karşında tüm zaman.

Sen, bitmek bilmez sevdamın sahibisin.
Her an bana tebessüm eder gibisin...

İstanbul, dilinde şarkısı mevsimin;
Sözler aynası sanki güzelliğinin.

Burada hislerimizle yalnız kalsak,
Sa'detimizle, narin uykuya dalsak...