Seninle İstanbul Şiiri - Özcan Özkan

Seninle Rumeli Feneri’ne gidelim, gitmedim hiç.
Göksu’da sandal kiralayıp gezelim bir de.
Sedef adasına da gider miyiz birlikte?
Depremden beri gidemedim korkudan.
Çok severim.
Küçücük, tertemiz, sessiz.
Sen olunca korkmam.
Bu mevsimde kimseler olmaz.
Bir tek ikimiz.
Sahaflar’ı, Kapalıçarşı’yı, Bedesten’i falan da dolaşsak.
Ne güzel olurdu.
Seninle Mahmutpaşa’dan aşağı vurup,
Mısır Çarşısı’nı geçip,
Çiçekçiler Pazarı’na inmek.
Orada Çınaraltı’nda birer çay içip, sonra Sarayburnu’ndan biraz Üsküdar’ı seyretmek.
Gidip Boğaz Vapuru’na bineriz Eminönü’nden.
Güvertede açıkta otururuz.
Soğuksa sokulurum iyice, ısınırım.
En beğendiğimiz yerde ineriz.
Artık Sarıyer mi olur, Beykoz mu, Sadabat Korusu mu? Ya da;
Hidiv Kasrı’nın alacakaranlık yollarında sarmaş dolaş yürüsek.
Seninle İstanbul’u içime çeke çeke
İstanbul’la seni
Doyasıya