Köpeklerin havlaması, uğursuz gece baykuşları,
korku kabusları, kader savruluşları bitti...
İçime öyle bir deniz çektim öyle bir deniz çektim ki...
Havuzundan kurtarılmış bir nilüfer çiçeğiyim şimdi...
Ve İstanbul...
İstanbul seninle coşan bir çocuk...
Seninle uyumak şimdi..Seninle uyanmak...
Bir denize sarılır gibi...
Ve kucaklamak gökyüzünü müthiş bir hürriyetle...
Ve bir ağaç... Kökleri sarsılmaz...
Kuytusunda gülmek, dalında ağlamak...
Ben seninle kendim...
Sen benimle kendin...
O kadar mutluyuz ki...
Seninle insan oluyor insan...
Kayıt Tarihi : 8.1.2010 22:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!