Seninle Hikayemiz Yazılmadı

Her sabah aynı güne uyanıyorum
Bu şehir insanlar gündüz gece hep aynı
Değişen sensizliğim ve içimdeki acın
Ayrılık acısı zamanla geçer diyorum

Kimseyi beklemiyorum artık kapı çalışlarında
Telefonumun her çalışı önemini yitirmiş
Mevsim aynı gün aynı gökyüzü aynı
Benden gayrı değişen bişey yok

Güne her uyanış seninle aslında
Sensizliğin sessizliği yavaş yavaş gelen ölüm gibi
İnadından senin gelmediğin gibi, gelemiyorum sana
Küskün bir sonbahar bekleyişi bu benimkisi

Geceler gündüzlerden daha zor geçiyor
İstemesem de bekliyorum seni
Kendime kızıyorum! Neden ayrıyız ki
Kime faydası var bu yoksunluğun

Başkalarıyla tamamlanıyormuyuz ki!
Bensiz daha mı mutlusun sevgili
Gidişim işine yaradı mı! yoksa;
Yokluğumu taşıyormusun bir çanta gibi omzunda

Bu kadar kolay mı oluyor vazgeçmeler,
Bir kuru merhabayı bile diyemiyoruz inadımızdan
Hatıralar yolumu kesiyor ara sıra
Sende hatırlıyormusun güzel günleri

İçin için kızıyormusun ikimize de
Bir sevdayı omuzlamayı beceremedik
Ruhumun dinginliği, kalbimin sahibi
Biz hikayemiz daha yazamad…