Ben sendeyken çocuklar gibi şendim, mutluydum
Gün gözlerinde çoğalıyordu, bitmiyordu her anım
Sen gülüyordun gözlerin gözlerimde, ellerin ellerimde
Gam, keder, elem, dertler siliniyordu bir bir biz birlikte
Hiç yaşanmamış bir hayat senden bana, benden sana
Akıyordu göz bebeklerimizden kalbimize, her zerremize.
(Adana)
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta