Seninle Gidilmez Şiiri - Cemile Düzgün

Küfrün sele dönmüş,volkan misali,
Hüsran şaşkınlığım inkâr edilmez
Bu dünya sayende cadı masalı
Seninle cennete bile gidilmez...

Tatlı dil nerede,acısı dolu,
Besbelli çıldırmış,olmuşsun deli
İstemem o günde tutma bu Salı
Seninle cennete bile gidilmez...

Altmışında ankâ uçuruyorsun,
Ömrü,sahibinden kaçırıyorsun,
Gözümde gitgide küçülüyorsun
Seninle cennete bile gidilmez...

Bülbül nasıl şakır,düşmüşse derde?
En son dönemeç bu,ne kaldı serde?
Sevginin ve aşkın bittiği yerde,
Seninle cennete bile gidilmez...

Güven yoksa sevgi noktalanmaz mı?
Bu acıyla ömür sektelenmez mi?
Gönül gücenir de,nüktelenmez mi?
Seninle cennete bile gidilmez...

Damla görmedim ki,neyime rahmet,
Artık lazım değil eyleme zahmet,
Mezarıma gelme,okuma rahmet,
Seninle cennete bile gidilmez...!

Cemile DÜZGÜN / 2004