Seninle Felsefe Yapsaydık.

Seninle felsefe yapsaydık,
Keşke Felsefe paylaşsaydık.
Gerçi cok azdı vakti dakikalar,
Üstelik ben terelellilerde idim...
Hep katık vardı,
Birebir olamadık sade sofrada.
Yani katıksız/katkısız...
Katkısız olaydı kahve altı
Üstüne koysaydık kahveleri,
Keyf ile içerken de;
Katkısız olurdu sohbetimiz,
Fena mı olurdu...
Felsefe dalaşsaydık...
Oradan felsefe doğabilirdi kim bilir.
Felsefik olurduk derinliklerinde,
Derinliğiyle sörf yapardık,
İnce bel, kıvrak dalgalarla...

Çok mu fazla abarttık acaba eski kalıntıları,
Tarihsel buluntuları,
Buluşmanın ve görüşmenin unsurlarını.
Kendimizi mi önemsemedik acaba !
"Ben" demeden önce; biz,siz...
Biz ve sizi, ben ve senden önceye aldık galiba,
Neyse Sevgili insan.Yine de şu an varız...
Biz hep kendimizi unutarak yaşadık velhasıl,
Hatta yok sayarak,
İnsanın mutluluğuna bağışladık mutluluğumuzu...
Keşke felsefe yaşasaydık,
Felsefe olsaydık az birazcık
Ve içinde var olsaydık felsefenin
Biraz delice...
Biz ; ben ve sen olur çıkardık belki de.
Beceremedik; satamadık anasını, danasını,
Ve geçemedi on sene,
Kavuşamadık kavgaya yine...
Ne sen'de kalabildik,
Ne de bende...

Keşke; felsefik olsaydık,
Soyutun rahatlığı ve kaygısızlığıyla,
Satabilseydik anasını, danasını,
Hatta soyunu sopunu...
Mutlu birer insan olurduk belki de...
Mutsuz da olmazdık herhalde kimbilir.
Bu kadar mı beceriksizdik...
Ama yine de insan olurduk kesin,
Felsefe yapsaydık seninle...