Seninle ey gönül! Şiiri - Mustafa Cilasun

Tahammül azalınca heyhat ki heyhat
Sabır sevgi olunca kapıyı çalıyor aşk
Ey kış uykusunda sabahlayan bir kalk
Zaman tükeniyor bir kez ahvaline bak

Sen benden ben sinemdeki halimden
Veremeyeceğimiz hesabın derdinden
Ne kadarda biz uzaklaşsak bu ilimden
Ruhum inliyor ben nasılda fark etsem

Sevgisiz iklim kuşağında ki filizlerden
Ne beklenecek bereketsiz nesillerden
Ölüme hasreti güzelliğe ödün verirken
Toprak benden ten sudan kan akarken

Yese kapılma daveti değil sanmayasın
Hey arkasına yaslanan bir an paklanın
Durmayın sizlerde yazın nasibedir akın
Edep içinde usanmadan sizde nefes alın

Yazanlar yazar olmaz birde böyle bakın
Siz yazar olacağım diye sakın yazmayın
Bir kendinize bakın halinize siz yakınlaşın
Sakı tekebbüre bulaşmayın heba olmayın

Muhakkak ki öğrenen kişiliği kavileştirin
Ne kadar yol kat ederseniz siz halimleşin
Toprak misali hataları emin onları öteleyin
Siz sevgiyle bütünleşin halinizle dertleşin