Yine geldim, seninle en son buluştuğumuz yere,
O karanlık, ıssız sokağa.
Aradan ay geçti, ama hala aynı.
O gün, o sokakta seninle yürümüştük,
El ele tutuşmuştuk.
Gözlerin gülüyordu, gülüşün aydınlatıyordu dünyayı.
Şimdi, o gülüş yok artık,
O ışık yok artık.
Sen de yoksun artık.
Yine geldim, seninle en son buluştuğumuz yere,
Ama sen yoksun.
Sensizlikle sarsıldı dünyam,
Bir daha eskisi gibi olmayacak.
Ama yine de, arada geliyorum buraya,
Belki karşılaşırız diye.
Belki bir gün, seninle yeniden yürüyebiliriz,
O karanlık, ıssız sokakta.
Yasin Gençkol
Kayıt Tarihi : 13.8.2024 14:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!