Seninle Dopdoluyum Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Neyleyim bomboş yüreği, bomboş kalbi,
Seninle dolu olmayan kalbi neyleyim?
Meğer ki; seninle dola bedenim, ruhum,
Mutluluğu böyle bulurum,
Kimseler beni bomboş sanamaz, bakıp da ellerime,
Sen zerre zerre işledikten sonra
Hücrelerime.

Ben körpe baharlara seninle çıkıyorum, dopdolu,
Zira, dilimde kaymak lezzetisin,
Ciğerlerimde bir güzel çam kokusu,
Ayaklarımda, ellerimde birer kelebek hafifliği,
Yüreğimde pır pır eden kuş kanatları,
Çoraba, kilime, halıya bir derinden işlemiş nakış,
Bende seninle başlıyor her sabah
Uyanış.

Neden yoksul sayayım kendimi
Her yanım seninle dopdoluyken,
Yatarken,
Kalkarken,
Yaşarken,
Gece en geç vakit, sabah erkenden erken?
Her zaman seninle baş başayım, seninle dopdoluyum,
Ne kadar şükretsem azdır Tanrı ‘ya;
Şanslı kuluyum.

Ya bir de seninle olsam,
Ya bir de yanağım değse yanaklarına,
Dudaklarım ellerine, saçlarına,
Gözlerim gözlerinle karşılaşsa ya bir de,
O zaman eşi-benzeri mi olur öyle mutluluğun
Ömürde?

(KAFES isimli Serbest Şiirler 'inden > 27-28/100)