Seninle cennete bile gelmem

Seninle Cennete Bile Gelmem Artık

Seninle yürüdüğüm yollar,
Şimdi dikenli, taşlı, susuz…
Bir zamanlar cennet sandığım aşk,
Meğer içimdeki en büyük yanılgıymış.

Gözlerin bir vakit gökyüzüydü,
Şimdi karanlık bir tufandan farksız.
Sözlerin bir zamanlar bahardı,
Şimdi zehirden bir damla kadar acı.

Beni unuttuğun yerde unuttum seni,
Geri dönsen de faydası yok artık.
Birlikte hayal ettiğimiz o sonsuzluk var ya,
Seninle cennete bile gelmem artık.

Yanımda olsan ne fark eder?
Ruhun uzak, ellerin soğuk…
Sevda dedikleri böyle mi olur?
Aşkın adı bu muydu, yokluk?

Ne kalbimde sana yer var,
Ne dualarımda adın geçer.
Bu hikâye burada biter artık,
Seninle cennete bile gelmem, yeter!