Seninle Büyüyemedim. Şiiri - Adil Koruyan

Dün geçmişi düşündüm,
Yirmiüç yıl öncesini.
Sana ilk kez oğlum dediğim
Günü hatırladım.
Öptüğüm minik yumuk ellerini,
Okşadığım bukle saçlarını
Ve bir sevgi pınarı gibi
Maviye çalan yeşil gözlerini,
İçten gülücüklerini,
İlk oyunlarımıızı hatırladım.
Benim de senin gibi çocuk olduğum,
Yaşıtın olduğum anları.

Bir an geldi, bugünü yaşadım.
Ellerin minik değil, kocamandı.
Yüzün yine güleçti, sevecen ve içten.
Bakışların yine sevgi dolu.
Değişen yalnız tek bir şey vardı.
Büyümüş olmandı oğlum.
Ben bunu fark edemedim.
Sen hala benim gözümde,
minik, yumuk elli, güleç
O küçük çocuk olarak kaldın.
Sen artık büyüdün.
Ama ben seninle büyüyemedim.

06.12.2001