Seninle Büyüdüm Ben

Seninle Büyüdüm Ben

Büyüdüm;
İçimdeki çocukla büyüdüm ben,
Çocuk ruhumla sevdim seni…

Gözlerimdeki çocukluk gördü tanıdı,
Bu kadar yıldan sonra,
Sevdi seni…

Bir o kadar hırçın,
Bir o kadar deli, ama sevimli,
Anne kucağındaki bebek gibi,
Masumdu yüreğim…

Ne doktor oldum,
Ne hastam oldu.
Ne de hemşirem,
Doktorculuk bile oynamadım ben.

Ne saklambaç oynadım,
Ne sobelendim.
Ne düş kurdum,
Ne evcilik oynadım.
Ne düşleri biliyordum,
Ne de evcilik oynamayı ben.

Beşikte sallanacak kadar,
Korunmaya muhtaçken,
Cenin gibi kıvrılıp yanına,
Savunmasız kalmışken öylece,
Yalın ve korkulu gözlerle seni beklerken ben…

Ben hüznü,
Ben acıları biliyordum.
Ben ölümleri görüyordum…

Ben elma şeker tatmadım,
Ben oyuncakla oynamadım,
Ben parklarda sallanmadım,
Hiç uçurtmam olmadı,
Ben pinokyo olup yalanı öğrenemedim,
Rapunzel olup balkonda saçlarını taramadım…
Don Kişot olup,
Hayatın acılarını paylaşmaktan,
Bayrak sallamadım.
Masal anlatan olmadı ki,
Ben masallarla hiç avunmadım…

Pollyannayla hiç uyumadım.
Aliceyle harikalar diyarında gezinmedim.
Sindrellamı bulup,
Ben sevdayı,
Ben aşkı hiç yaşamadım…

İlk elini tuttuğumda bir kadının,
Aşk sandım,
Tatlı dillerine, yalanlarına kandım…
Evcilik bile oynamadan,
Yirmi üç yaşında çocuğumla büyüdüm ben…

Ne özlemle,
Ne içimdeki acıyla,
Hayatın bana sunduklarıyla,
Quasimado ile birlikte,
Karanlıklar içinde korkularımla büyümüş,
Sonunda şansıma küsmüşken,
Karşıma çıkan,
Kanıma giren sen sen sen sen…

Ah sen yok musun sen,
İlahi sen,
Aşk çiçeklerini yeniden yeşerten sen sen…

Anka kuşu gibi,
Hüzünden aşkı yaratan,
İnci tanem, bir tanem,
Bal özüm, pamuk şekerim…

Son ömrüme hoş geldin,
Bahar tomurcuğum, papatyam,
Bal dudaklım sen…