Seninle bu kadar iç içeyken sensizliği y ...

Çok sevdiğim o denizler var ya benim hani, dalgalarıyla başa baş yarıştayım; içimde ne varsa dibe çökertip üstümde ne varsa kıyılarıma atmaktayım, ben bildiğin o soğuk siyah beyazım… İstanbul’un havası gibiyim şimdilerde, yağmurlardayım, yağmur kuşlarındayım…
Çakan şimşeklerde titriyor, üşüyor bütün benliğim…
Bir sevgi bir nefret olduğum günlerdi, bu karmakarışık zamanlarımda doğru ve yanlışı ayırt etmek çok zorlaşmıştı benim için, yaptığım hatalarımdan dolayı binlerce özür dilerim.
Boşluğa düşmek ne yapacağını bilememektir bazen, bazen bildiğini sanıp doğruyu şaşırmaktır, sıkılmış yalnızlığını doldurmak isterken aslında olmayan duyguları var etmektir
Artık bana kimse senin gibi dokunmuyor. Kimse bana çikolata almıyor.

Bu kadar zaman geçmesine rağmen sana ait hiç bir şeyi unutmadım. Unutamadım. Hatırlar mısın son konuşmanda bana unut diye akıl vermiştin. Unutmanın bu kadar zor olabileceğini öğrendim. Unutmak kelimesini o kadar çok özlemişim ki keşke unutabilsem o kadar çok denedim ki. Seni hatırlatacak bir şey karşıma çıkıyor yine. Yalnız kaldığım zaman bir tek şey düşünüyorum. Unutmak mümkün değil seni.
Sende unutma emi. Bu sevgi unutulmayı hak etmeyecek kadar özel.

Seninle bu kadar iç içeyken sensizliği yaşamayı götüremiyor yüreğim.

Hayatımdan, önüme koyduğun sensizlik gerçeğinden vazgeçmeye çalıştığım içinde özür dilerim.

Vazgeçemeyeceğim, afedersin…