Seninle Bitti Şiiri - Sadık Korç

Bir nice gündü seni beklediğim,
Üstünden yıllar geçti,
Hiç bitmeyecek gönlüm seninle gitti.
Bir ömür, bir bakış, seninle bitti.

Gönlümün en güzel yerinde Hazan,
En güzide halinde geçti.
Ne yaz, ne sonbahar seninle gitti,
Benim gönlüm aşkla, seninle bitti.

Yaprak taneleri dökülürken ağaçtan,
Bir sonbahar meyvesi vermeden gitti.
Nice ümidim, nice aşkım, seninle gitti.
Ne mehtap, ne ay, ne güneş seninle bitti.

Güz matemi olacakmış aşk,
Birgül için sonbaharı seçti.
Arkana bakmadan, seninle gitti.
Gel, git artık, seninle bitti…

Bir isim bir cisim unutturur sanma!
Unutsun madem yaprak ağaçla yaşadıklarını.
Bir zülfü siyahı seninle gitti,
Gönlümün ışığı seninle bitti…

Ağaçta beklemiyordu kağıt olmayı,
Her defasında ümitle gitti.
Kağıt kalem ile doldu, mürekkep seninle gitti…
Nice sultan olduk, nice köle,
Kulağımdaki küpe seninle bitti.

Her telden söylerdik aşkı,
Her zaman yanımdayken gitti.
Uzaklaştıkça gördüğüm, seninle gitti.
Zaman, mekan, gün, benim varlığım seninle bitti…

Gönül karar eyleyemedi bu Eylül’de,
İlkbahar gelmeden gitti.
Kim bilebilirdi gönül işlerini?
Her okuduğum şiir seninle bitti.

Son şiir, son kalem, son mürekkep,
Her defasında dolardı, seninle gitti.
Laftan ağrımaz teninin inceliği,
Her güzel aşk gibi seninle bitti.