Seninle Bitiyor Herşey Şiiri - İsmail Yı ...

Ankara...
Seninle bitiyor her şey.
O yardan vefa yok,
Sevgi yok, merhamet yok...
Hüzünle geldim sana,
Onlarca ümit tükendi,
Meyler, şişeler aldı yerini.
Sorguyla, sualle geldim sana
Sorgusuz sualsiz gideceğim.
Öyle yaman, öyle soğuktun ki!
Üşüdüm...
Esmerliğine tutundum,
İçimdeki karanlığa...
Bitiyor her şey Ankara!!!
Esmer kız ölecek, ölmesin!
Gece yarısı sigaralarım bitecek, bitmesin!
Demet’te O’nu uğurladım,
Gizliden gizliye ağladım,
Çok utandım
Seninle bitiyor her şey.
Sığmadı bazen gömemedim yüreğime,
Anlattım bazen dinletemedim kimseye.
Uzadı gecelerin uykusuz,
Hayallerim vardı, ölümü kıskandıracak kadar umutsuz...
Ankara...
Seninle bitiyor her şey,
Radyoda güzel bir parça:
“Son deminde akşam...
Sende unuttum ben her şeyi...”
Her şeyin merkezinde bir şey vardı,
Ve o değişmeyince, değişmiyordu hiçbir şey.
Olmadı!
Geçip giden bir zaman vardı,
Geçip gidemedim.
Dayanamadım.
‘Masum kalabilseydim eğer,
Sözlerim olurdu, söylenmeye değer’
Ama harcadım.
İyinin kötüsü vardı,
Ben gülleri yaktım,
Anlatamadım.
Kimseye kıyamadım,
Neler dediler ardımdan?
Sana kendimi zor attım.
Ankara! Seninle bitiyor her şey...
Hüzünle geldim, hüzünle gideceğim,
Karar verdim, kimseye söylemeyeceğim.