Seninle Biter Sonu Şiiri - Soner Akyol

paramparça ederdi beni sevdanın dirhemi,
nasıl geçer bunca yara bunca zaman sonra, ne ilacı? ne merhemi?
ne fayda eder bize,
nasıl geçer bu his içimden birden bire,
hangi yerimden silerim izlerini,
arkamda bırakmışım hepsini, yok artık ne bahârı ne de zemheri.

hiç öğrenemedim çözümünü doğrusu,
tekrar lazım olur diye öğrenmekte istemiyorum, bu da en doğrusu,
bu en doğrusuysa nerde yanlış yapıyoruz seninle,
doğru ya sen bir kapıda ben bir kapının arkasında,
birimiz çalıyor kapıları bir bir, birimiz için,
umarım açılmaz bir daha kapılar bizim için,
yoksa seninle biter sonu,
bizim için en oluru da bu doğrusu.

inse bile gökyüzü üzerimize,
boğulsak dahi maviliklerin altında,
yıkılsa başımıza dünyanın tavanı,
fark eder mi senin için hangi rengin altında ebediyete karışacağın?
yükselse suların boyu,
boyumuzu aşsa bile nehirler,
denizler uzaklaşsa birden bire, fark eder mi hangi maviliğin altında kaldığın?
ne göktür benim sonum ne altında yansıtan rengini denizler,
ben senin gözlerinin maviliğinde boğuluyorum canhıraşım.

çok bir şey değil gözlerinden salınıp gitmem,
kirpiklerine asacağım iplerimi,
açarsan bir kez bile gözlerini, ben gözlerinin içine bakarak öleceğim,
açmazsan eğer, sen hayal ederken beni, ben ömrümün sonuna kadar seni izleyeceğim.
açarsan bir kez dahi gözlerini, sen öldüreceksin beni, açmazsan sen mâhkum edeceksin kendine beni,
iki türlüsüne de sen razı ettin beni.