Seninle Beraberken Şiiri - Emin Zeybek

Gözlerin sevgi dolu, bakışın ay ışığı,
Sanki sen yağıyorsun gökyüzünden aşağı,
Gözyaşın eritir de mecnun eder aşığı,
Çağlayan sel olurum, seninle beraberken.

Bilsen ne çok yakışmış ruhuna giydiğin ten,
Cismindir yüreğimi, ismin ile inleten,
Ağustos sıcağında gönlünü serinleten,
Ilık bir yel olurum, seninle beraberken.

Ben aşkına aşığım, yanan bir köz içerim
Mevsimleri döndürür zamanı yaz seçerim
Simanı sarmak için kendimden vazgeçerim
Saçına tel olurum, seninle beraberken.

Sofranda tuz olurum tabağında sıcak aş
İnan hiç kıpırdamam, taş olurum sanki taş
Deki; “uzağımda dur”, ne dost ne de arkadaş
İstersen el olurum, seninle beraberken.

Yılladır düşlediğim senmişsin o, anladım
Senmişsin tüm kimliğim, hem adım hem soyadım
İkimiz bir vuslata yürürken adım adım
Gittiğin yol olurum, seninle beraberken.

Her anın umut dolsun değmesin sana hüzün
O kadar mesudum ki, yüzüme bakar yüzün
Dudağında tebessüm aşkı söylerken sözün
Dilinde bal olurum, seninle beraberken.

Biliyorsun meftunum gözlerinin rengine
Seni düşünmek bile salar beni engine
Bir parça güvenirsen sözlerin ahengine
Kapında kul olurum, seninle beraberken.

EMİN ZEYBEK
BURSA