Uç,sende uç git
Benim çorak topraklarımdan.
karış mavi göğe
Eriş,medeniyet denen kahpeye.
Bırak beni buralarda
Öylece kendi halimde.
Bırak ki beni;
Arada sırada yağan yağmurda
yağmaz olsun topraklarıma.
Baharda meyve veren iki ağaçta
Meyve vermez olsun bana.
Dört mevsim gülen,o şen çocukta
Gülmez olsun bir gün için.
Diğerleri gibi
Uç,sende uç git.
Durma! atla hadi şu çatıdan.
Çırptıkça çırp kanatlarını
Yüksel,yüksel,yüksel...
Karış maviliğe.
Uzaklaştıkça uzaklaş
Kanatlarındakileri yaraları saran
Şu naçiz bedenden.
Unut sana yaptıklarımı.
Kimseye de anlatma.
Kalsın mazinin defterinin
herhangi bir sayfasında.
Eğer bir gün karar verirsen
Onu yırtmaya,
Hiç çekinme yırt,keyif ala ala.
Bilmesin kimseler
seninle benim dışında.
Kayıt Tarihi : 16.5.2023 20:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onun sevgilisiyle barışmasından sonra benimle arasına bir duvar örmesinden sonra yazdığım şiirim
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!