Seninle Başa Çıkamam Şiiri - Tuğşah Bilge

Seninle başa çıkamayacağımı anladım.
Şimdi yalnız başımayım.
Bu gece gökte dolunay var.
Bana güneşin ışınlarını yansıtıyor.
Aynaya bakıyorum, o da bana sahip olduklarımı hatırlatıyor.
Cenab-ül rabbül alemin öyle bir yaratmış ki insanı,
kimi zaman yerin dibinde, kimi zaman arşı alada oluyor.
Kafkaslardan esen soğuk hava dalgası kanımı donduruyor.
Bir katliam akıllarda kalıyor. Unutulmuyor.
Öfke ufka doğru yol alırken, kırık kalpler vuuz ediyor.
Allah’ım düzen bu, sana şükürler olsun ama insanlar ölmesin ne olursun.
Ağrıyan bedenim amin sesiyle titredikten sonra yine sen geldin aklıma.
Başladığım hiçbir şeyi tamamlayamadığım gibi yine çabalarım boşa çıkıyor.
Unutuyorum seni usulca,
ümidini kesiyorsun benden, belki de bende senden.
Hep kavuşacağımızın hayalini kurarken,
sen orada ben burada, gözler ay ışığında buluşmakta.
Kafkaslardan esen soğuk rüzgar bana seni hatırlatıyor.
Seninle birlikte geçmişi anımsatıyor.
Hey gidi günler neydi be dedirtemiyor.
Sadece gözlerimden akan yaşlara vesile oluyor.
Bir yandan unutmak gerekiyor, diğer yandan ümitlenmek.
Ataleti yenmemiz harekete geçmemiz gerek.
Hiç ilerlemeyen bir trenle yolculuk etmek gibi şu an bizimki.
Sen yakın diyarlarda uzaktasın,
ben ise zaten hiç yokmuşum gibi.
Birbirimize kavuşmayı çok istesekte lafla peynir gemisi yürümez biliyorsun.
O kadar da gaddar değiliz zaten…
insanları balıkmış gibi istifleyip tıka basa doldurup, tek emirle sürün demeyiz biz asla.
Laflarım anlayana…
peynir gemisi yürümez ama lafla sürünürsün unutma.
Seninle başa çıkamayacağımı anladım.
Şimdi yalnız başımayım.
Bu gece gökte puslu bir hava var.
Ruhumsa uzaklarda…
vasiyetimde bedenimi toprağıma gömün dedim.
Yoldayım geliyorum yalnız başıma.
Ruhum yanımda değil ama kendimi sunacağım sana.
Yaşarken olmasa da öldükten sonra…
geç değildir yapılan en ufak bir fayda.
Seninle başa çıkamayacağımı anladım.
Ruhumu Allah’a yolladım.
Ondan geriye kalanıysa vatanın en yüce toprağına saklattım…