Seninle Aydınlık Ömre Ömrüm

Nerede bulabilirim şimdi yağmuru,
Her yerde kar yağarken...
Buzlar altında titreyen kardelenlerin takatsizliğinde,
Yüreğimde donan kanın kederi,
Üstümde soğumayan saç tellerinin hüzünleri,
Kollarımda salınan ipekten korku ağırlıkları.
Solardı içimde...

Sonrası zaman içimde bilinmez bir yol kenarı,
İsimsiz bir gece bir sokak.
Adressiz bir ev, şehrin göbeğinde kayıp bir hatıra,
Gökyüzün ağlayan yerlerin barınağı hüzünlerimin adına yerleşen bulutlara.

Acıların yüreğimde bir şiirin kımıldayan güzellik perdesi,
Gözlerimde toplanan kırmızı su damlacıkları,
Süzülür dizelerde, gizli gizli çöker yanaklarında kelimelerin.

Oysa;
Her zerrem sen olmuş, kendimi her gecenin ön safında bulurken...
Ellerimde yaşamanın hüznü asılı kalırdı, aynadaki ihtiyarlığım ürperirdi.
Her bir ayak izim sessiz bir bilmece,
Çıkmazım olurdu uzaklaşmak suskunluğa,
Artık;
Sen varsın senden öncesi karanlık, seninle aydınlık ömre ömrüm...