Seninle Şiiri - Ahmet Kaytancı

Ahmet Yesevi kucak açmış bekler
Uzakta bildiğin bil ki seninle
Emir Sultanım yollarını gözler
Yoluna öldüğün bil ki seninle

Ateş yanar, duman çıkar ocaktan
Zemheride gönül yanar sıcaktan
Hasret kokan; bu sineden, kucaktan
Bağrını deldiğin bil ki seninle

Karışık başımda us kalmaz gözüm
Ateşe gerek yok, yanıyor özüm
Hayalim seninle, sen oldun sözüm
Aklını çeldiğin bil ki seninle

Yüreğim karardı dert ile gamdan
Düşmüşe dönmüşüm bir garip damdan
Perdeyi kaldırıp, baktığın camdan
Haline güldüğün bil ki seninle

Yar saçların lülesinde haller var
Kaşlarının ortasında güller var
Bilmediğim bir acayip diller var
Defterden sildiğin bil ki seninle

Çoban olup kaval ile güttüğün
Bir bütünken parça parça ettiğin
Ardına bakmadan çekip gittiğin
Aşkınla dildiğin bil ki seninle

Kaytancı anlamaz cilveyi nazı
Duvarda asılı çalmıyor sazı
Kovalıyor tavşan, kaçıyor tazı
Ardına yeldiğin bil ki seninle