Seninle Şiiri - İbrahim Yılmaz

Seninle bu yağmurlu nisan akşamında
Bir kuş olup uçsak
Kazdağlarının zirvelerinden
Ormanların kuytu köşelerine
Şehrin kasvetinden kurtulsak
Kem gözlerin bakışlarından
Yapay bulvarlarından
Ve şehrin yoz duygularını unutsak
Sarılsak hislerimize
Uzun bir geceyi doldursak içimize.

Sonra yine uçsak seninle
Kazdağlarından
Doğal iklimin kalbi Bozcaada'ya
Orada konaklasak doya doya
Masaları lüks olmayan
Mavi boyalı sandalyeleri olan
Bir balıkçı lokantasında
Sardalye balığı yesek
Yoksul insanlar gibi
Kalbimizden mutluluk taşar inan ki
Sen sevda şarkıları söylerken
Ben uzun uzun menekşe gözlerine baksam
Güneş Midilli'de batarken
Aşkımızı senin gözlerinde çoğaltsam.

Akşam olunca gölgeler uzar
Dalar eşyalar karanlığa
Sen yoksan yanımda
Gecem gündüzüm karanlıktır
Ruhum nasıl çıkar aydınlığa
Ben seninle bir kuş gibi uçmaya razıyım
Hiç bilmediğim uzak diyarlara.

Nisan 2024