Seninle Şiiri - Fatma Avcı 2

Sisler içinde kıyıya yanaşan,
Rotasız bir gemi gibi,
Ateşte dans eden ışık misali,
Kilitli tuttuğun bir köşede
Gözlerindeki sevgi uyanmıştı.
Kaybettiğim masumiyetimi buldum,
Kendimi savunmasız, soyunmuş,
Çıplak hissettiren gözlerinde,
Yüreğindeki yangını söndürmeye çalışırken,
‘’Dünyada sevmekten daha zor olan ne’’ diyordun,
Ellerimi verdim sana önce,
Tut onları sıcaklığım tenine geçsin diye,
Sonra, sonra gözlerimi buluşturdum,
Gözlerinin içindeki ürkek sevgiyle,
Kollarım sardı seni, narin, ürkek sevgiyle,
Güçlü kollarınla karşılık verdin,
Tenin tenime değdi, bedenin bedenime,
Güneş doğmayı unuttu,
Mehtap gökyüzünde bütün ihtişamıyla parlarken,
Sustun, sustum,
Sen susunca ağaçlar, dağlar sustu,
Ovada esen rüzgâr, havada uçan kuşlar sustu,
Sen, ben iken biz,
İki bedende tek ruh olduk,
Bitimsiz ayrılıkların pençesinde iki âşık,
Kendi ateşimizde eriyip kaybolduk,
Dün gece,
Pervanelere mezar olan mum ışığı misali,
Ben seninle gene yok oldum…

13.11.2010
DENİZ