...Seninle... Şiiri - Sevnur Şaylan

Hangi mevsim olursa olsun,
Herhangi bir günde doğan güneşe bakmak gibisin sen…
Ne zaman gözlerimin önünde olsan,
Bir tebessüm yayılıp kalıyor yüzüme,
Belli belirsiz…
Tüm mavisi doluyor gözlerime gökyüzünün…
Ve sonsuzlukta uçuyorum, tutunaksız…
Hayat,her şeye rağmen,o an güzel oluyor,
Ve iyi ki varsın,iyi ki varım,diyor dillerim,
Sessizce…
Konuşamam ki ben o anda,
Zamanın en güzel diliminde…
Sen,gülersin sonra…
Ne kadar güvercin varsa kanatlanır sanki bir anda…
Yoksa,
O kadar güzel olabilir mi gökyüzü bir anda? ...
Bir anda içimi yakabilir miydi aralık ortası kış güneşi? ...
Senin yanında olduğum zaman,unuturum dönen dünyayı! ...
Hadi! ...
Bitecekse bitsin dünya,ellerin avuçlarımda! ...
Sevabım da senden…
Günahım da…
Sevap,seninle sevebilmek bu hayatı,
Ve merhamet etmek tüm mucizelerine...
Ve sen var oldukça eksik etmemek sevgiyi içimde…
Sevap,senden gelenlerle sevdiğim…
Senden gelenlerle…
Ve güzelse bu hayat,
Seninle sevdiğim…
Seninle…