Seninim Ben Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Bak sevgili,
Hissedemiyorum sıcaklığını,
Anlayamıyorum duygularını,
Sanıyorsun sen…

Bak anlatayım dinle sevgili;
Biraz deli,
Çokça uçuk,
Epeyce kaçık,
Biraz inat,
Biraz huysuzum ben...

Kaybettim umutlarımı,
Gelecekten beklentilerim yok,
Mutluluğa kredim kalmadı artık,
Mutsuzluktan batmış gönül bankası,
Hint filmlerinde çıkmış,
Avareyim ben...

Sanki aşkı hiç tanımadım,
Dokunduğunda sanki hiç yanmadım,
Baharı yüreğimin aydınlığında doğduramadım,
Aşk aşk diye, aşka aşık olmaktan,
Hiç gerçek aşkı yaşamadım ben…

Hiç güneşe bakamadım,
Yıldızları başıma taç yapamadım,
Ay ışığı eşliğinde romantizm yaşamadım,
Karanlıktayım ben...

Hiç gökkuşağına bürünmedi günüm,
Renkli olsa da bu hayatta yaşantım,
Gökkuşağı gibi olsa da görüntüm,
Renksizim ben,
Mutsuzum ben...

Asılı kalmışım zamana,
Tutunamıyorum gerçek aşka,
Kaybediyorum gittikçe kendimi,
Duygusuzum ben...

Bazen gıcığım,
Bazen çatlak,
Biraz cadı,
Acık uyuzzz,
Ama seninim ben...

Saçlarımı tek tek yolsan da,
Sadece seni seviyorum diye,
Çıkacak bir papatyayım ben…

Yaşamak istersen beni,
Benimle son ömrümde;

Bazen bir çiz kek,
Bazen krokanlı çikolata,
Bazen kaymaklı ekmek kadayıfı,
Bazen ballı lokma tatlısı,
Bazen çilek, kiraz, şeftaliyim ben…

Bazen sana çiçekler açan ıhlamur ağacı,
Sadece senin aşkına çiçekler açan,
Senin koklayabileceğin,
Gonca gülüm ben…

Gece karanlığında,
Korkuyla sayıklayıp,
Kabuslarla uyandığında,
Yağmur yağarken,
Şimşekler çaktığında,
Yıldırımlar düştüğünde,
Güvenle omzuna yatacağın,
Erkeğinim, adamınım ben…

Sadece özel günlerde değil,
Hastalıkta, sağlıkta,
Bir ömür boyu aşk yolunda,
Seninle ama, yalnız seninle,
Son ömründe,
Cennetten bir köşeyim ben...