Seninim Şiiri - Özdemir Koca

Ben kapında duran bir dilenciyim,
Ne verirsen ey canan onu isterim,
Sen saçlarını pencereden aşağı sal,
Saçlarından bir tel düşsün seninim.

Sense yüksek konaklarda salınırsın,
Yeşil ipekler içinde tülden gelinliğin,
Dudaklarında kiraz çiçekler açmış,
Kanatlarımla uçsam öpsem seninim.

Gözlerinin hapsine kapıldım gittim,
Denizden gözlerin yüreğimde sel,
Neler yıktı götürdü içimde bilseydin.
Önümde set aşkın sevsem seninim.

Ruhumu kilitledin karanlık bedenime,
Duvarlar boğar geldikçe üzerime,
Sinsi bir köledir gururum sessizlikte,
Bir yönünü dönüp gelsen seninim.

Nice zindan zinciri kırılır zindanlarda,
Özgürlüğe koşar zindanda mahkumlar,
Ayaklarımda kelepçe ben sana köle,
Bedenime zulmeder sende gardiyanlar.

Ey! Özdemir sevda senin neyine,
Seni saklar mı sanırsın etten duvarlar,
Gökten mi geldin Azrail sen ecelime,
Neden bırakmaz peşimi bu sevdalar.