Seninim Şiiri - Cemil Neşeliler

Beyaz denizleri aşıp geldim
Tozuşan zerreler uğurladı beni
Yarin bekliyor seni dediler
Ummanları geçip, kanat açtım bitanem sana

Islak tebessümün avuçlarımda
Geceden kalmış sıcak, telaşlı
Dudaklarına işlemiş nem
Ananas gibi dolgun, lav misali yangın

İşte tam karşımda bir ağaçkakan
Soğuktan tirtir titremiş besbelli
Ümid şevkiyle gagalıyor koca gövdeyi
Öylesine emin, öylesine arzulu

Her vuruşunda yeni çığlık
Bir öncekinden daha derin
Hazine bulacağı heyecanıyla
Çırpınıp duruyor aşağı yukarı

Ya ben deli martım, ya ben
Bu sessizliğin tam orta yerinde
Devranı çınlatacak haykırışta,
Feryadda, figandayım

Kucaklayamadığımdan kollarımla seni
İçimde tarifsiz burukluk
Dudaklarımda titrek sızı
Satırlarım, kelimelerim kan kırmızı

Deli rüzgar ıslık çalar kanatlarıma
Günler geceler uykular haram bana
Yolum yurdum kıblem belli
Aydınlığı doğurduğum sabahım senli

Sensiz yaşamakla olacaksa ömür
Sensiz geçecekse yaz ve kış
Duysun bunu bilen bilmeyen herkes;
Aynalı martin buluverin bana...