ayrılık yüklü yağmur bulutlarını gözlerime bırakıp
içimde koca ormanları kül eden
ağla
ve söndür bakalım diyen kadına:
öperken bir an sonrasını düşünmeden
dokunurken sakladığın her şeye
bende çoğalanı sana akıtmak için
hücrelerce
ya da
susup bir köşede
izlemek gibi olağan akışında yaşadığın hayatı
bir kaç saat
bir kaç birbirine ekli an
uyurken
uyanık
görmek gideceğin yolu
ya da vazgeçip bir sürü yoldan
tercih etmek gibi
sımsıkı sarıldığında.
...
gözlerinin hatırına iki iki zeytin tanesi
dudaklarımda çay buğusu sevdan
saklanacak yer yok
seninim.
Kayıt Tarihi : 31.10.2015 16:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!