17.04.1969 Afyonkarahisar Sandıklı
Kalabalık içinde, kaldın yalnız başına
Dertten ağlarken kimse bakmadı göz yaşına
Kalplerinde kalmadı, vicdan zerresi, ârlık
El uzatmayınca kul rûhuna verdi darlık
Haller kabalaşınca, yitirildi kibarlık
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta