Senin Zulmün Şiiri - İpek Kutay Topyan

SENİN ZULMÜN

Buğulu bir camın mekanına kurdum ruhumu bu gece,
Her gece olduğu gibi…
Eski şarkılar vardı;
Hani seni, beni anlatan nağmeleri,
Ayrılıkları, acıları bitmeyen,
Gülmeleri gözlere, yürekleri getiremeyen sözleri…
Bunları dinliyorum ayrılık dibimizde biteli…

Varlığına sığınsam bu gece
Ya da her gece
Anlamazsın ki içimdeki alevi…
O sokaklarda gördüğün gibi değil bendeki ‘ o elde terleyen sevgi incelikleri’
Başka bir şey bu içimdeki;
Seni sevdiğim gibi!

Yanarken dumanım bile görünmüyor;
İçimdesin diye,
Nefes alasın diye!
Ve ben bir tek seni sevdim,
Seni istedim yüreğimde,
Son dileğimde…
Sen ise;
Herhangi bir gece,
Herhangi bir yerde,
Acıları ektin göğsüme…
Senin zulmün, senin kendine!

Herhangi bir gece,
Herhangi bir yerden artık çıkıp gelme!
Bir gururun var;
Sevginle,
Gözlerinle,
Ellerinle el ele.
Gelirsen yüzsüzlüğün mesken olur yüreğime!

ipek topyan