Senin Zirven Şiiri - Sadık Kocabaş

Övünüp durma öyle, çıktığın yer bir tepe,
Sözlerim küpe olsun, o küçücük küpeye.
Sen o dar hücrede kal, boğul binbir hileye,
Senin zirven, benim en alt basamağımdı.

Vardım sandın o yerde, nefsinle kaldın yetim,
Bitirip her menzili, doldu sandın mühletim.
Sen bittin de başladı, benim asıl servetim,
Senin zirven, benim en alt basamağımdı.

Gururdan bir duvar ör, hapsol kendi sesine,
Düştün zafer sandığın, o boşluk hevesine.
Bakma öyle şaşkınca, bu yolun ötesine,
Senin zirven, benim en alt basamağımdı.

Kalemsiz Şair söyler, bu yolda toz olmazım,
Sönen karsız kışlarda, açmaz senin o yazın.
Artık duyulsun sesim, sussun senin avazın,
Senin zirven, benim en alt basamağımdı.