Bir daha yaz görmeyecek
seni terkettiğim gün doğan bebekler!
Senin yüzünden bütün öğrenciler sınıfta kalacak,
hastalar iyileşmeyecek, hamileler doğurmayacak,
her şey yarım, her şey öyle eksik
bitmeyecek ömürler!
İnsanlar, ayakta çürüyene dek yaşayacak,
bir odadan bir odaya geçerken
hep seni düşündüm çünkü ben,
bir sinemadan bir diğer sinemaya yürürken kararsız.
Oralarda senin kırık, huzursuz ihanetin
öptüm seni hem de bilmem kaç kere
ama resmin hissetmezki dudaklarımın sidikli sıcaklığını
sezdirmeden almıştım farkettirmeden yırtacağım!
Bir balık, oltadaki yemi yutacak
bir kız, sevgilisini yumruklayacak o sıra.
Sanki sikimdeymiş gibi, dolar'ın yükselişini durduracağım.
Sen intihar ederken orada
ben intihar ederken burada
aynı acıyla..
ayrı yerlerde..
yanyana..
sezdirmeden öldüm farkettirmeden öldüreceğim
birini bırakıp başka birini severken
hep, seni özledim çünkü ben!
Oğuzhan YağızKayıt Tarihi : 20.5.2010 22:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!