Senin Yüzünden Şiiri - Serkan Kurt 2

Çok uzaklardayım, yine kırık kalple
Pasaklı bir halde,
Ummayacağın bir yerde,
Yine yorgun, yine delirmişim
Bahtsızmış kaderim kime ne demişim,
Ulan be ALLAH'sız bir tek seni sevmiştim
Hiç gülmedim aşıkken, ben bu hayatı terk etmişim,
Sorma,
Sorma be arkadaş, bana hayatı sorma
Ben hayatı yaşamadım ki,
Severken bir güzeli, ''hayat ne güzel'' derdim
Gidişiyle yıkıldım, kopardım baglarımı hayatttan,
Kaybolmuşum kendi bedenimde
Kaybetmişim kendimi, bu kara sevdadan,
Hep horgörüldüm, her kapıdan def edildim
Her gittiğim meyhaneden, seni sorarım
Elime aldıgım her kadehte seni ararım
Ulan ne olduda bir anda kayboldun, ben aglarım
Kadermiş, alın yazısıymış bana ne
ben onu kaybettim, bundan kimene
Aglarım yine,
Aglarım aynı kuytu köşede
Varsın yansın gönlüm, aglasın gözüm bundan kimene
Dagdım, kayaydım, yıkılmazdım,
Yenilmez bir orduydum
Artık yokum..
Yıkılmışım, yenilmişim,
Bak işte çok sefilim
Artık bitmişim...
Artık karanlık soğuk sokaklardır mekanım,
buz tutan banklardır benim yatagım,
İçkilerdir artık benim tek tesellim,
Soğuk, sessiz, zifiri karanlık gecelerdir
Benim sırdaşım, tek arkadaşım.
Bir hayalim vardı, seninle mutlu güzel günler
Şimdi kalmadı hayal, tükendi ümitler
Kimse bilmez ki, aşktandır bu sefillikler
Artık tek dostlarım YAŞAYAN ÖLÜLER....