Sen bana geldin diye yıldızlar ağladı pencereme,
Sırf sen bana geldin diye güneş geceye,gece güneşe küstü.
Sen bana geldin diye sarı yapraklı köprü düştü dereye,
Sırf sen bana geldin diye bulutlar yağmurla saklanbaç oynadı.
Sen bana geldin diye deniz kumsala küstü,
Sırf sen bana geldin diye çayla şeker karışmayı kesti.
Sen bana geldin diye akreple yelkovan babanın çenesine düştü,
Sırf sen bana geldin diye yalnızlık gözlerime küstü.
Sen bana geldin diye mumlar sönüştü,tütsüler pekişti,
Ateş böcekleri bile dans etmedi.
Ve;
Sırf sen bana geldin diye,
SENİ SEVİYORUM cümlesi deliye döndü...
Kayıt Tarihi : 4.12.2008 11:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ekim ayıydı,saat sabaha karşıydı ve nasıl bir uykunun rüyasımıydı yada uykusuzluk havasımıydı bilmem, bana bunları yazdırdı.
![Selim Kara](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/12/04/senin-yuzunden-65.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!