Senin Yüzünden Şiiri - Mehmet Çakır

Yönünü kaybetmiş bir rüzgâr gibi
Şuursuzca estim senin yüzünden
Benliğimden çıktım canavar gibi
Her gün öfke kustum senin yüzünden

Yüzümde çizgiler senden hediye
Görünce akları döndüm deliye
Sinirimden tel tel yolmayım diye
Saçlarımı kestim senin yüzünden

Kalmadı hayattan yana özentim
Gurbet oldu bana doğduğum kentim
Artık yarınlardan yok bir beklentim
Umutları astım senin yüzünden

Cevap bulamadı soru soranlar
Selam alamadı selam verenler
Dargınım sandılar beni görenler
Dilsiz gibi sustum senin yüzünden

Türlü nimetleri yiyemez oldum
Yeni elbiseler giyemez oldum
Kendime merhaba diyemez oldum
Aynalara küstüm senin yüzünden

İyi dostlarımla bozuldu aram
Şimdi sersefilim kalmadı param
Tek tesellim artık içkim sigaram
Onlar oldu dostum senin yüzünden

Bana yaptığını hoş göremedim
Takıntım sen oldun boş veremedim
Sayende delirdim kafayı yedim
Hep kendime kastım senin yüzünden

Her zaman ağladım hiç gülemedim
Ben hep sevdimse de sevilemedim
Var mıyım yok muyum hiç bilemedim
Hep boşluğa bastım senin yüzünden