’Senin yüzünden’’ Şiiri - Kürşat Çek

Gözlerin...
O göz çukurlarının arasında bulunan mavi iki elmas var ya,
tek sana yakışıyor, tek sende anlam kazanıyor, tek bakışta darmadağın ediyor..
Kaybolduğumda gelip bulabilecekleri tek adres,
Yerim, yurdum her şeyim gözlerin işte..
Diyorum ya her defasında, gözlerine baktığımda kendimi görüyorum diye,
Öyle...
Çünkü gözler kalbin aynası, ne zaman baksam kendimi görüyorum..
Görüyorum, içinde bir yerde kendimi..
Her defasında içimi yakıyorsun bir bakışta, mevsimler sorun değil kış da olsa..
Sorun değil hiçbir şey.. Gözlerin, göz menzilimde oldukca..
Gözlerin diyorum işte,
O mavi gerçeği sende gördükten sonra,
gözlerime inanamadım,hepsi sahteydi sanki..
Hani gözünün altına geçip gözün başım üstüne deyip,
gözünden akan nurları yüzüme çalmak istedim..
Çalmak istedim işte, bütün güzelliklerini ruhuma.
Mesela,
Karşına geçip saatlerce gözlerine bakasım, baktıkça ölesim geliyor..
Kafamı çeviremiyorum.
Gördüğüm an dayanamıyorum, kaybediyorum kendimi..
Başım dönüyor, dayanamıyorum bir yerlere öylece kalakalıyorum..
Bırak bakmamayı, gözden uzak bile olamam..
Hep yakınımda, çap'ağımda olacak..
Ağımla yakaladığım her bir kirpik tanenle besliyorum artık gözbebeklerimi..
Ne farkı var ki onların anne'likten.
Annelerin ayakları altında bulundurduğu Cennet'i, onlar da kendi altında bulunduruyor.. Gözlerini..
Ve ben o cennete sorgusuz sualsiz girmek için çabalıyorum,
sürekli yüzüne bakarak..
Hani cenneti merakta etmiyorum artık,
biliyorum senin yüzünden..
Cennette ne var, ne yok hepsi senin 'yüzünden'..