Senin Yokluğunda Şiiri - Serkan Güneş

Gülüşün geldi aklıma Güneş gibi parlayan
Gelincik çiçeği gibi açan İçimi ısıtan gülüşün
Şöyle baktım da arkama Hayli zaman olmuş
Sahi hangi mevsimdesin şimdi Ayaz’dayım ben hep
Çığ düştü gönlüme senden sonra
Gülüşünün güneşi olmayınca erimedi bir türlü
Bir mum gibi ürkek yüreğim koca çığ’a nasıl dayansın
Üşüyorum senin yokluğunda, üşümek bile üşüdü yokluğunda.
Senden önce bal idi zehir, senden sonra bal bile zehir
Sen kendi yokluğunu tatmadın bilemezsin, anlayamazsın beni.
Yokluğunun yüreğimde açtığı boşluğa yeri göğü sığdırdım da seni oraya sığdıramadım
Şimdi anladım ki senin yokluğunda üşümüşüm ben
Kaybolmuşum düşmüşüm parçalanmışım, ölmüşüm senin yokluğunda ben…