Senin Yokluğun Sinmiş Şiiri - Nebi Ünler

SENİN YOKLUĞUN SİNMİŞ

Babama uğramadan, son gidişinmiş meğer
Sabahın alacasına, senin yokluğun sinmiş,
Gönlümü dağlamadan, kan çekişinmiş meğer
Akşamın karacasına, senin yokluğun sinmiş.

Gözlerime vuruyor sabah güneşi, uyanıyorum
Yatağımda yokluğun bıçak, göğsüme girmiş,
Tavuklar ve horozlar, kuşluğa boyanıyorum
Kümesi aç yem ver… Kedim ipe un sermiş.

Çatal Kaya da yoksun, Kozan Kalesi sensiz
Gene zonklar, doğudan, güneye dönen başım…
Ayvalı Koyak bozgun, Andıl Kalesi sessiz
Çile toplar, batıdan kuzeye çatılan kaşım.

Kanal susuz bugünde, Gamze Pınarı ve çay
Çare akıtamıyor, sana susuz, yangın sineme…
Şalvarımın cebinde, tepinmekte meçhul tay
Yılgın Yağmur çok hasret, sarmaşıklı bir deme.

Ey Özleyiş bakisi, senin yokluğun sinmiş
Canan dediğin cana… Talibim bizli ceme.

Dedeoğlu Aşiyan, 18.05.19 – 08.17 Y.Y.