Senin yokluğun ezberletti bana acılara gülümsemeyi;
bir tilkinin hangi ormanlarda yorulduğunu
ben adının beş harfinde öğrendim.
Buzların karların arasında adımlarımı sayarken
ezberledim kokunla iz sürmeyi;
dokunmadan hayatın renklerine boyanmayı;
her renge sayısız anlam yüklemeyi;
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Güzel bir deneme olmuş, ayrılığın yaşandığını kabullendiren ve duruşu itibariyler daha güçlü olabilirdi...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta