Senin yokluğun Şiiri - Zafer Bozkurt 2

İçimde bir fırtına var savuruyor hoyratça, tutunamiyorum hayallerime ve umutlarıma, zor duruyorum ayaklarımın üzerinde.

Kararsa da gözlerim tutmasa da ayaklarım kaybolsa da umutlarım,sana yenik düşmeyrceğim ey yalan dünya.

Sen güneşin battığı yer değil doğduğu yersin, hayata küstüm yer değil, hayata güldüm yersin.

Ölüm ile kalım arasında kaldığım hayatımın tam ortasına koyduğun nefes gibisin, seni hissetmek var ya, kanın damara akışı gibi.

Büyülü bir bakışın vardı gözlerime, baktıkça girdapları senin gözlerinde yaşıyorum,okyanus gibi derin, çöl gibi sıcak bakışların ile sevdanın eversti gibisin.

Sen benim yasaklı cennetim,sen benim kadehimde ki şarabim, sen benim aklımın ucunda ki sınır ihlallim, sen benim kapanmayan gönül yaramsın.

Senin yokluğun bana bir cinayet gibi, kurbanı ben, katili ise sen
Kayıtlara geçsin, yarım kalmış aşkların hükmü muhhebbete çarptırılmış yalnızlıktır.

Her yalnızlık ateştir içini kör gibi yakar, göz görmez, kulak duymaz,dil lal olur,kalp buz keser isyan edersin böyle kadere ciğerlerini bogarsin yaktığın her sigara da sonsuzluğun adı sensizlik, olur hayatın toz duman olur, canından can gider can.zfrbzkrt