Senin Yokluğun Şiiri - Hüsamettin Deniz

Sensizlik zehirdir akar içime,
Kesilir takatim, kalmaz mecalim.
Hasretinle yanan şu yüreğime,
Kor ateştir çöker senin yokluğun.

Simsiyah bir perde olur gönlüme,
Mehtabımdan yıldızlarımı alır.
Heyula olur da girer geceme,
Ürpertir ruhumu senin yokluğun.

Kopar bir kasırga hayallerimde,
Savurur gönlümü, derbeder eder.
Bir tufan misali yağar içime,
Sele katar beni senin yokluğun.

Yakıp kavurur da sevda bağımı,
Suya hasret bir sahraya döndürür.
Bir vahaya muhtaç olan gönlümü,
Serapla dindirir senin yokluğun.

Söylenir dillerde eski bir şarkım,
Yaralı kalbimi hüzün doldurur.
Firakınla coşar gönül efkârım,
İçimi kavurur senin yokluğun.

Seninle çıktığım son seferimde,
Istıraba doğru revan olurum.
Nedamet duraklı yol üzerinde,
Bir ömür yürütür senin yokluğun.

Saklar da zihnimin dehlizlerinde,
Esirgersin benden hayallerini.
Her ne görsem senin siluetinde,
Kapatır üstünü senin yokluğun.

Çöker üzerine dert ve gam yükü,
Yaralı ruhum hep iniler durur.
Bu fani âlemden yüklerde göçü,
Ölüme götürür senin yokluğun.