Senin Yerine Ben Ölseydim Şiiri - Hakan Kul

Erkenden çekip gittin meçhul diyarlara.
Bilmem ne acelen vardı elveda için.
Bilmem gözü kör olası ölüm.
Seni nasıl buldu kalbimin derinlerinde.

Ah! Ah! zalim hayat; hiç gülmedin bana
Doğarken ağladım; yürürken ağladım.
Koşarken acı çektim.
Acı,hüzün oldu hep kaderim.
Şansı,ayrıcalığı hiç görmedim.

Zalim hayatta sadece bir güzel sevdim.
Mutluluğun ucunu görürken
Sevginin S'sini öğrenmişken
Aşk diyarına yelken açacakken
İlk defa talih yüzüme güldü derken.
İki yüzlü hayat gösterdi acımasız yüzünü.
Kollarımdan aldı bir sabah vakti biricik aşkımı.

Ah! sevgilim ah!
Keşke! kabul etseydin.
Senin yerine ben ölümle gitseydim.
Tam sana alışmışken
Kollarında aşkın,sevginin
Bambaşka bir dünyanın farkına varırken.
Erkenden gidişin mahvetti hayallerimi
Yıktı tüm dünyamı.
Eski halimden eser yok şimdi.
Mazidekinden de daha beterim şimdi.
Yaşar mıyım yaşamaz mıyım bilmiyorum.
Allah'ım ne olur al canımı.
Ne olur yarına gösterme güneşi.
BİTSİN ARTIK BU AŞK,SEVGİ HASRETİ.
Bitsin artık bu biçare kulun acıları.

(Özgün eser: Karabüklü Tutkun Yürek)